مقالات
گفتار روان
فروردین
گفتار روان:
تا زمانی که به خود نیائیم و دست از تقلید ایده های بی محتوای غربی نکشیم، هر روز باید شاهد بیراهه هایی چون تلاش برای گفتار روان ، در زمینه درمان لکنت زبان باشیم. بی تردید دانشمندان، محققان و استادان لکنت زبان غربی نه تنها تا کنون نظریه معتبر و شناختی از این عارضه، که حتی یک مقاله علمی مبتنی بر واقعیت و ماهیت لکنت زبان ارائه نکرده اند.
مشاوره گفتار درمانی
مشاوره با کارشناس گفتار درمانی در کلینیک دکتر فرهمندپور
موتور جستجوی ذهن شکاک
بخشی از گفتگوی گفتار درمان ( لوگ ) با ملکه و پادشاه در فیلم سخنرانی پادشاه چنین است:
پادشاه: من فقط به خاطر کار اومدم نه دلیل شخصی
( منظورش اینه که مانند یک فیزیوتراپیست ، فقط روی گفتار من کار کن و با خودم کاری نداشته باش )
گفتار درمان: اون چیزی که شما می خواهید فقط ظاهر مشکله ؟ !
ملکه: بله شوهرم با سخنرانی مشکل فیزیکی داره
پادشاه: بهتره فقط اینو درمان کنید
گفتار درمان ( با تمسخر ): شما مکانیک می خواهید ! ما باید عضلات شمارو آروم کنیم و زبانتون رو قوی ، برای مثال با چرخوندن زبان و …
پادشاه: خوبه خوبه دقیقا همینو می خوام
گفتار درمان ( با تمسخر ): عضلات شما شله ، ما باید اونارو قوی تر کنیم ! خیلی ساده س
ملکه: بله این درست همون چیزیه که ما می خواهیم
گفتار درمان ( با بی تفاوتی ): و این یه شیلینگ می ارزه
( یعنی درمانی که روی لب و زبان متمرکز شده باشد ، کاملا بی ارزش است )
نتیجه:
هنگامی که درمان لکنت زبان بر پایه « گفتار روان » طراحی شود، آن درمان حتی یک پاپاسی هم ارزش ندارد.
……………………………………………………………………….
سخنرانی سرکار خانم دکتر فریبا یادگاری
در اولین گردهمایی بنیاد گفتار روان
تاریخ: ۲۰۱۶/۰۵/۲۱
امیدواریم، انجمن جدیدی که شکل گرفته‌است، رسماً به یک بنیاد علمی تبدیل شود، چرا که پتانسیل‌های لازم برای این امر را در خود دارد.
درمانی که در کشور ما ارائه می‌شود، با چالش‌هایی روبه‌روست. سوالاتی که در این زمینه می‌توان مطرح کرد این است که آیا این روش‌های درمانی متنوع پایه و اساس صحیح علمی دارد؟ تجربه‌شده و آزموده‌شده است؟ و یا این‌که روتین و تکراری و کلیشه‌ای‌ست؟ آیا فعالیت‌های درمانی مبتنی بر شواهد است؟ و یا بر اساس تجربه و بدون بنیان عملی‌ست؟
*{ موضوع لکنت زبان دارای کدام بنیان علمی است؟! اتفاقا درمانگرانی که به نظریه ها و شیوه های درمان مضحک غربی پشت کرده اند و بر اساس تجارب شخصی خود پیش می روند، بسیار موفق تر عمل می کنند و نتایج بهتری می گیرند. مگر بنیاد گفتار، بنیاد لکنت زبان و مرکز آشا در آمریکا به یک بنیاد علمی تبدیل شدند؟ }
درمان‌جویان و درمان‌گران با مشکلاتی روبه‌رو هستند که تنها با تعامل با یکدیگر بر این مشکلات فائق خواهند آمد. چرا که هر دو سوار بر یک قایق‌اند. درمان‌جو از دلواپسی‌ها و اضطراب درمانگر خبر ندارد و نمی‌داند که وی مرتباً در فکر موفقیت و یا عدم موفقیت روند درمان بوده و چنان‌چه موفق نشود، احساس گناه می‌کند.
فرایند درمان بسیار پیچیده بوده و ابعاد گوناگون هیجانی؛ اجتماعی؛ زبان‌شناختی؛ موتور-حرکتی و … دارد و نوع گویش و لکنت هر فرد باید از تمام جهات توسط درمانگر مورد آنالیز قرار بگیرد.
*{ آن درمان کننده ای که پر است از دلواپسی، اضطراب و احساس گناه ( = عدم تعادل ) آیا می تواند به شخص دارای لکنت زبان که در کیفیت عدم تعادل به سر می برد، تعادل ببخشد؟! }
*{ آنالیز نمودن ابعاد زبان شناختی، موتور-حرکتی، نوع گویش و نوع لکنت توسط درمانگر، نشان از عدم شناخت آنالیز کننده دارد. برای مثال، چگونه می توان لکنت زبان را به انواع آن تقسیم بندی نمود؟ لکنت جریانی است که در ذهن شخص ساخته و پرداخته می شود؛ و عمل لکنت کردن فقط بخشی از واکنش آن است. }
آموزش قواعد کنترل لکنت در کلینیک‌ها صورت می‌گیرد، ولی آیا شخص درمان‌جو، در خارج از محیط درمان این روش‌ها را تعمیم می‌دهد؟ یا به محض روبه‌رو شدن با شنونده‌ی سخت، شیوه‌ی گفتاری را ترک کرده و یا عکس‌العمل نامناسب نشان می‌دهد؟ برای مثال به‌هم ریخته شده و با تصور این‌که نوع صحبت‌اش مزاحم دیگران است، در گرداب مسایل پیچیده‌تری گرفتار خواهد شد؟
*{ کنترل لکنت و کنترل گفتار یک حرکت موقتی و ناپایدار است که غیر از صرف وقت و انرژی بهره ای نخواهد داشت. فرد لکنت دار فقط به یک چیز نیاز دارد: درمان لکنت زبان، همین. وقتی شخص درمان شد، دیگر نیازی به کنترل گفتار نخواهد داشت؛ گفتار روان و طبیعی او به طور خودکار جاری خواهد شد. }
بسیاری اوقات، تغییرها و تعدیل‌ها باید روی پارتنرها و شرکای ارتباطی صورت بگیرد. چراکه مشکل لکنت، شنونده-وابسته و جامعه-وابسته است و باید به گلایه‌های درمان‌جویان از برخورد افراد جامعه نیز رسیدگی شده و آموزش‌های لازم برای جامعه نیز صورت گیرد.
مشکل دیگر این است که تحقیقاتی که تا کنون باید در سطح کشور صورت می‌گرفته، متاسفانه به دلیل عدم هم‌کاری درمان‌جویان، به نتیجه نرسیده و هنوز اطلاعات آماری در سطح کشور، در حد صفر است! واجب است که در این زمینه، تحقیقات بومی صورت گرفته و اپیدمی‌لوژیِ لکنت شناسایی شود. همچنین تحقیقاتی نگرشی لازم است تا چگونگی برخورد با موضوع لکنت در فرهنگ‌های مختلف مورد بررسی قرار گیرد تا واکنش جامعه نسبت به موضوع لکنت اصلاح شود.
امید است که بنیاد گفتار رون بتواند با برقراری ارتباط با دانشگاه، درمان‌جویان و پژوهش‌گرانِ لکنت را در کنار یکدیگر قرارداده و به امر درمان و تحقیقات کمک کند.
متاسفانه در عرصه‌ی درمان، افرادی حضور دارند که خبرگی لازم را نداشته و باعث بروز مشکلات بیشتری می‌شوند. لازم است که درمان بر اساس مبنای علمی و نظری انجام شود تا موفقیت به‌همراه داشته‌باشد. که البته معیار موفقیت و یا شکست در درمان، مبحث مفصلی‌ست که در این جلسه مجال صحبت در مورد آن نیست.
در نهایت، هر نوع هم‌کاری از طرف درمان‌جو برای رفع و یا کنترل لکنت، هم برای درمان‌جو و هم برای درمانگر باعث خوشحالی‌ست و منفعت این هم‌کاری، از آن هر دو گروه خواهد بود.
*ببینیم نتیجه فعالیت درمانگرانی که خبرگی لازم را به منطور درمان لکنت زبان ندارند، به کجا انجامیده است:
- دخالت حرفه های متفرقه و نامربوط در درمان لکنت زبان
- بی اعتبار شدن موضوع درمان لکنت زبان
- ساخت و فروش انواع دستگاههای لکنت شکن
- و بالاخره، آموزش کنترل گفتار ( گفتار روان ) به جای درمان لکنت زبان
سلام مقاله شما در مورد گفتار روان خیلی خوب بود متشکرم